Home

Dag 14


We zitten in een mooi hotel, met een zwembad boven op het dak. Vanochtend gaan we met onze reisleider het dorpje bezichtigen. We beginnen bij een Chinese brug, een klein bruggetje op zich wel mooi, maar het sprak mij niet zo veel aan. Er zat wel een heel Chinees verhaal aan vast, iets met het jaar van de hond of zo. Ook bezoeken we een paar huizen en tempels, maar ik vond dat niet zo interessant, het is hier toch één en al Chinees, we waren toch in Vietnam?
------------

We bezoeken ook een paar winkeltjes waar ze houtwerk maken en verkopen, dit maken doen ze gewoon in de winkel zelf, niet op een werkbank of zo. Maar ze doen hier alles op de grond. Ze zitten op plank, met een beiteltje en een stuk hout om mee te slaan, naast hen liggen een hele bende verschillende beitels Wel erg knap dat ze dit allemaal kunnen hoor, en het ziet er heel mooi uit. We worden nog uitgenodigd om in het zijde fabriekje te komen kijken, ze zouden daar zijde maken. Het lijkt me wel interessant en we gaan naar binnen, Je ziet een mand vol rupsjes liggen, en een stuk verder een grotere mand met grotere rupsjes , en dan nog een mand met nog grotere, en alles beweegt. We lopen omhoog en komen in een winkel terecht, had ik eigenlijk al verwacht, daar staat dan nog wel een teiltje warm water waar de coconnen in liggen, waar ze dan af en toe een beetje zijde afwikkelen. Puur voor de toeristen. We krijgen een kopje thee en er komen een stuk of 7 mooie dames om ons te helpen iets van zijde uit te zoeken. Maar ik heb er geen interesse in, dus blijf lekker zitten aan mijn thee.
------------

Hierna bezochten we nog een marktje waar ze weer van als verkopen, als je onder afdakjes van de kraampjes komt waar ze vis verkopen, ga je bijna over je nek van de geur, ik anders wel, hoe er toch al niet zo van. Ook zie je eenden op de grond liggen, en liggen heel rusig, je ziet dat ze niet dood zijn want ze kijken een beetje rond. Ze liggen zo rustig om dat ze aan hum poten aan elkaar zijn vast gebonden. Er staat ook een vrouwtje die er net een paar gekocht heeft, en ze hangt ze gewoon over haar stuur van de fiets. In nederland zou dit echt niet kunnen, maar hier is het dood normaal.
------------
`s Middags wil in mijn travelerchecks gaan inwisselen, in een lokaal kantoortje, we waren met ons tweeën. Mijn kamergenoot en ik, bij mijn kamergenoot ging alles goed, maar omdat mijn handtekening niet altijd het zelfde is, deden ze moeilijk. Ze wilden mijn checks niet inwisselen, en vroegen of ik de volgende dag terug wilde komen omdat dan de baas er dan zou zijn. Dit wilde ik wel want ik had nog geld zat, dus een dagje later maakte me ook niet zo veel uit.
------------
Hierna ben ik kaartjes gaan komen om op te sturen aan de thuisblijvers. Een heel gedoe om een paar leuke kaarten te vinden, iedereen probeert je te veel kaarten te verkopen, en als je zegt dat die ene niet mooi is snappen ze het niet, want ze zijn toch allemaal mooi!. Ik heb uit verschillende winkels mijn kaarten kunnen kopen. Ze zijn wel mooi geworden. De rest van de dag heb ik bijna helemaal besteed aan het schrijven van de kaartjes, ik vind kaartjes schrijven toch al niet zo leuk, maar je doet er iemand anders plezier mee, en ze zijn een beetje op de hoogte. Het zal ongeveer 2 weken duren voordat ze aan komen, en dan ben ik ook al weer bijna thuis.
------------
S`avonds ben ik alleen gaan eten in een eetcafe met een barretje. Ik zat er nog geen 10 minuten of de kinderen komen langs met van alles wat ze aan je willen verkopen. Ik heb ze eerst allemaal weggestuurd. Tijdens het eten bleven ze netjes weg. Nadat ik mijn eten op had kwamen ze weer. Er zat een klein meisje bij, ik denk dat ze 10 of 11 jaar was. Ze wilde aan mij stenen fluitjes verkopen. Ze kostten 10.000 dong per stuk, dit is ongeveer 70 euro cent. Maar omdat je al een tijdje in Vietnam bent weet je dat het veel te duur is. Ik heb dus ook meer dan een half uur onderhandeld. Ze was heel lief bezig en het was echt leuk om te onderhandelen. Ik was zo ver dat ik er 12 kon kopen voor 10.000 dong, dus 800 dong per stuk. Eigenlijk vond ik het wel zielig dat ze er dan bijna niks aan zou verdienen. Dus ik heb ze 50.000 gegeven voor 12 stenen fluitjes. Ze was dolblij en rende naar haar papa toe die stond te wachten, en ook aan zijn gezicht zag je dat hij blij was. Later heb ik er nog meer gekocht van een jongetje, en daarna nog geruild met hetzelfde meisje, want elk fluitje had een ander figuurtje, de ene was een schildpad en de ander een varken. Ik ging met een stuk of 20 fluitjes naar huis. Het meisje zag dat ik er zo veel had, en ging voor mij een zakje halen en pakte ze voor me in.
Ik wil ook iets zeggen over deze dag.Meer foto's
Roland de Jong Mail:Roland@photostudio.nl