| We gaan vandaag een fietstocht maken rond Hoi An. De fietsen staan al klaar voor ons als we uit ons hotel komen. Elke fiets heeft een mandje voorop waar je iets in kunt leggen. Water is het belangrijkste wat je mee moet nemen. Het is een mooie heldere dag, als we gaan fietsen voel je de hitte al opkomen. We rijden Hoi An uit, Hoi An is toch groter dan ik dacht, maar na 2 km zijn we eruit, en komen in het open landschap. We fietsen over een brug met daaronder een riviertje. In het riviertje zie je overal vissersnetten en fuiken staan, ik vraag me af of er ooit wel eens een vis groot kan worden daar, omdat er zoveel gevist wordt. We slaan af bij een zijstraat, en dan rijden we een straatje in, het lijkt meer op een brandgang. |
| ------------ |
| De straat, of je kan beter zeggen zandpad is niet breder dan een brandgang, en we fietsen nu langs het water van de rivier. Aan de ene kant zien we water en de andere kant hebben we huisjes, echt huizen kun je het niet noemen. Het is niet veel meer dan een grote hut, je weet wel die je vroeger zelf bouwde, althans ik wel. Je ziet eigenlijk alleen maar opa`s, oma`s en kleine kinderen. Het blijkt dat de rest van de familie ergens aan het werk is. De opa`s en oma`s passen op de kinderen. Dit is hier heel normaal, ze wonen toch allemaal in dezelfde hut. |
| ------------ |
| We stoppen ergens bij een familie om binnen te kijken, onze gids die vraagt even of het kan, voor het huisje hangt een hangmat met daarin een klein meisje en een heel klein jongetje. Het jongetje ligt te slapen in de schoot van het meisje. Het jongetje heeft alleen maar een shirtje aan, en ze schommelen een beetje. Oma staat ernaast en let een beetje op. Oma is heel trots op haar kleinkinderen en nodigt ons uit om even binnen te kijken. Ze hebben twee vertrekken in het huis en die zijn aan elkaar gekoppeld door een grote opening. Eigenlijk is er maar een vertrek. Aan de ene kant heb je een bed staan maar dan zonder matras, daar slapen opa en oma op. De rest slaapt op rieten matjes op de grond. Nu snap ik ook waarom ze allemaal zo vroeg wakker zijn. |
| ------------ |
| Er komen nog meer kinderen kijken naar ons. Ik had de fluitjes van gisteren meegenomen, want wat moet ik nu met zoveel fluitjes. Ik heb ze daar onder de kindjes verdeeld, en blij dat ze er mee waren. Echt leuk om te zien dat ze met die hele kleine dingetjes zo blij zijn. Een paar van de meisjes hebben hun broertje bij zich, omdat ze er op moeten passen. Ze hebben daar geen kinderopvang, ze lopen de hele dag met hun broertje te sleuren, het zijn net kleine moedertjes. |
| ------------ |
| We rijden verder op de fiets, het is bloedheet. Ik ben een stukje vooruit gefietst en stond te wachten bij een afslag, maar het was zo heet dat ik ergens in de schaduw wilde staan maar die was er niet. De zon stond recht boven ons, ik zag wel ergens een rioleerpijp liggen die een heel klein beetje schaduw gaf. Ik moest door de hurken om een beetje in de schaduw te zitten. Een stukje verder rijden we door een zigzag straatje waar ik opeens een buffel in het water zie staan, samen met een kleintje. Ik was op dat moment bijna helemaal achter in de groep. Maar dit was zo mooi dat ik ben afgestapt om een foto te maken. Een paar metgezellen nemen ook een paar foto`s en we rijden verder, maar we zien de groep niet meer. Bij een kruising staan we stil omdat we niet weten welke kant we op moeten. Ik had rechtdoor gereden, maar een oud vrouwtje wijst naar rechts. We bedanken haar en ja hoor naar een paar honderd meter zien we de rest weer. |
| ------------ |
| Ondertussen zijn we weer op de terugweg naar Hoi An. We rijden Hoi An binnen en zien een school uitgaan, het blijkt een school voor meisjes te zijn, omdat ik alleen maar meisjes zie, en ze hebben allemaal dezelfde mooie spierwitte kleding aan. Het is een drukte van belang. Ze rijden allemaal op een zelfde soort fiets waar wij ook op fietsen. Ik neem een paar foto`s en ben de groep weer kwijt, maar ik weet nu de weg wel terug. Alleen mis ik een afslag en fiets Hoi An weer uit. Dus moet ik een stukje terug rijden. |
| ------------ |
| Bij het hotel aangekomen zegt de gids dat de fietsen voor de hele dag gehuurd zijn en we er `s middags ook nog gebruik van mogen maken. Eerst ga ik even in het zwembad boven op het dak afkoelen. Heerlijk water, als je er uitgaat ben je zo weer opgedroogd en heb je het zo weer warm dat je wederom het water ingaat. Later ga ik met een paar metgezellen mijn geld halen bij het wisselkantoortje, wat gisteren niet lukte. Ik moet nog een paar keer mijn handtekening zetten. Ze zeggen weer dat het niet goed is. Ik word best wel pissig omdat ik het geld toch nodig ga hebben, maar als ik dat hier niet krijg kan ik mijn checks wel weggooien omdat er overal handtekeningen opstaan. Dus dring ik er op aan toch mijn geld te geven, maar dat willen ze niet. Ze raden me aan om naar een echte bank te gaan, ik zeg dat dat wel wil, maar dan moet er wel iemand van jullie mee om me een beetje te helpen daar, anders geloven ze me straks niet. Gelukkig doen ze dat, bij de bank is het zo gepiept, en heb ik mijn geld. |
| ------------ |
| Ik breng het geld naar huis en pak de fiets om zelf een stukje te fietsen. Ik ga de andere kant op dan vanmorgen. Ik heb ook een andere fiets, het lijkt erop dat de fiets steeds aan het remmen is, ik ben het zware trappen zo beu dat ik de rem ervan afsloop, zo nu fietst de fiets een stuk beter. Ik rij door een dorpje en de hoofdstaat is echt een boerenweg met overal gaten en bobbels. De omgeving is schitterend. Op een gegeven moment moet ik over een zelf gebouwd bruggetje, het is niet meer dan twee H-balken over een sloot waar je over moet balanceren, en dan kan je weer verder lopen, want dan is de grond zo zacht dat je niet kunt fietsen, hier zal dus nooit een auto komen. Je ziet overal hoe eenvoudig de mensen hier leven. Ze hebben net een dak boven hun hoofd, alleen de kerkjes of tempeltjes zijn van steen, maar de rest is allemaal van riet, bamboe of hout. |
| ------------ |
| Later kom ik weer in Hoi An en het begint al donker te worden. De lucht krijgt een lichtrode kleur. Ik sta net met mijn fiets op een brug en zie de bootjes nog net varen in het gekleurde water. Maar het is nog steeds druk op het water. Ik heb gewoon een half uur op de brug gestaan, om te kijken hoe het donker werd. `S avonds loop ik langs de winkeltjes en zie ik ineens een winkel waar ze tassen verkopen, ik heb nog een goede kleine rugtas nodig voor de volgende dagen. Degene die ik nu heb is echt te klein. Ik kijk een beetje rond en zie een mooie rugtas van The North Face, eentje van 40 liter. Zoiets zou in Nederland al gauw 120 euro kosten, ik vraag de prijs en hij zegt dat het 11 dollar is. De beslissing is snel gemaakt. Je weet bijna zeker dat het namaak is, maar de tas ziet er gewoon heel goed uit, ik denk niet dat je het verschil zult zien als je een echte en een namaak naast elkaar zet. Het was een hele mooie dag vandaag. |
|
