Dag 2
 | Na 12 uur vliegen en 6 uur tijdsverschil komen we om 6 uur `s ochtends aan in Singapore. Het is daar net licht en al heel warm. Omdat we hier 8 uur moeten wachten gaan we even de stad in. Met de metro is dit een half uurtje rijden. We moeten eerst even geld wisselen; US Dollars voor Singapore Dollars, maar daarna konden we een kaartje voor de metro kopen. We stappen uit midden in de stad, vlak onder een heel hoog gebouw. |
| ------------ | |
 | Ondertussen is het 8:30 uur en dit op een zondagochtend, toch loopt er al best veel volk op straat. We gaan op zoek naar een plek waar we iets kunnen drinken. Na een half uurtje lopen komen we bij een straat met allemaal cafés, maar die zijn allemaal dicht. Dat is ook niet gek want het is ondertussen 9 uur. |
| ------------ | |
 | Dus we lopen een beetje verder en komen bij een parkje waar we op een soort gras zijn gaan zitten. Hier liepen meer toeristen en er was ook een “fotoshoot” voor modellen. Dit was wel even leuk om te zien. De dames waren mooi en erg slank. |
| ------------ | |
 | Er zit ook iemand te mediteren in het park, ze zit echt een kwartier heel stil. Rond haar heen lopen allemaal mensen, maar dat leidt haar niet af. Alleen als haar GSM afgaat kom er beweging in. Het gesprek is over en ze gaat verder of begint opnieuw met mediteren. |
| ------------ | |
| Na lekker gezeten te hebben in het park, gaan we naar een winkelcentrum wat nu open is. Het ziet er allemaal heel westers uit en de prijzen zijn zeker ook westers. We drinken wat gaan op zoek om iets te eten. Bij mij slaat de moeheid toe, vannacht niet goed geslapen in het vliegtuig, ik vraag me af of ik überhaupt geslapen heb in dat vliegtuig. Kan haast mijn ogen niet open houden. Als we op weg gaan terug naar het vliegveld gaat het weer een beetje beter. | |
| ------------ | |
 | Aangekomen bij het vliegveld checken we in en gaan op weg naar Ho Chi Minh City. De vlucht zou 1 uur duren. Na wat gegeten te hebben in het vliegtuig lukt me wat in de eerste vlucht niet lukte: ik kan slapen. Maar de vlucht is zo kort dat ik na een half uur weer wakker ben om te gaan landen. Ik zit naast het raam en zie Vietnam liggen. Nu wil ik ook niet meer slapen maar alleen maar uit mijn raampje kijken. De dorpen en steden worden steeds groter hoe lager ons vliegtuig gaat en op den duur zie je de huizen en de straten. Wat gelijk opvalt is dat je geen auto’s ziet maar allemaal scootertjes. Echt, het krioelt door alle straten waar je ook kijkt zie je de straten vol scootertjes. |
| ------------ | |
| Aan de grond gekomen mogen we naar de paspoortcontrole. Daar zijn echt een stuk of 16 loketten voor de paspoortcontrole. Een paar voor Azië en een heel stel voor de rest, maar er staat een rij van 25 meter voor alle loketten. En wij zijn als laatste vliegtuig aangekomen, want na 3 kwartier wachten is de rij nog 12 meter en staan wij nog steeds achteraan de rij. Je krijgt gelijk in de gaten dat ze geen haast kennen, maar wij hebben ook geen haast omdat we toch op vakantie zijn. Ik zelf was de laatste die door de loketten was gegaan en op zoek kon gaan naar mijn rugzak. Eenmaal buiten gekomen staat Hoang (onze lokale reisleider) op ons te wachten. Het is ondertussen na zessen en buiten is het donker, erg warm en het regent. We worden in een busje gestopt die ons naar het hotel brengt. Onderweg zie je buiten alleen maar scootertjes die kris kras door elkaar heen rijden, echt de straten vol. Heel veel mensen hebben een hele dunne regencape aan, omdat het nog steeds regent. Het is echt fascinerend al die scootertjes en je blijft maar kijken. We komen bij ons hotel aan en krijgen onze kamer. Omdat ik alleen reis en de hotelkamers altijd tweepersoonskamers zijn kom ik met iemand anders op één kamer te liggen. Later gaan we met onze hele groep eten, het is het welkomsdiner. Voor het eerst gaan we echt Vietnamees eten krijgen, ik ben heel benieuwd. We lopen naar een eetgelegenheid en daar worden we als toeristen in een ruimte met airco gestopt, maar we zijn allemaal best wel nat van de regen omdat we toch een kwartier gelopen hebben. En het is zo koud binnen dat je je trui wil aan trekken. Samen met onze reisleider geven we aan dat we liever buiten op het overdekt terras willen zitten. En gelijk wordt er voor ons een grote lange tafel klaar gemaakt. We kunnen gaan eten. | |
| Ik wil ook iets zeggen over deze dag. | Meer foto's | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Roland de Jong | Mail:Roland@photostudio.nl |